Σημάδια Δυσλεξίας

Μάθετε τα γενικά «σημάδια» δυσλεξίας

 

Ο όρος δυσλεξία αναφέρεται στις περιπτώσεις δυσκολιών ανάγνωσης και γραφής οι οποίες δεν οφείλονται σε ανεπαρκή νοημοσύνη, βλάβες των αισθητηρίων οργάνων, ανεπαρκή διδασκαλία ή ψυχολογικές διαταραχές...

Πρόκειται για μία ειδική μαθησιακή δυσκολία νευρογνωστικής φύσεως που έχει σχέση περισσότερο με εκπαιδευτικά παρά ιατρικά κριτήρια.

Τα σημαντικά αξιολογικά στοιχεία που καθυστερούν την αναγνωστική και ορθογραφική ικανότητα των παιδιών και μας κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου είναι:

- αντικαταστάσεις γραμμάτων και αριθμών παρόμοιου σχήματος στο γραπτό λόγο π.χ ρ αντί του δ, 6 αντί του 9 ή ακόμη 3 αντί ε
- αντικαταστάσεις συλλαβών π.χ παραμύθι αντί παραθύρι ή αντικαταστάσεις λέξεων που ταιριάζουν νοηματικά όπως λευκός αντί άσπρος στην ανάγνωση
- παραλείψεις γραμμάτων π.χ ίτι αντί σπίτι, αντιστροφές συμπλεγμάτων π.χ βαλίστα αντί βαλίτσα και προσθέσεις - συμφώνων π.χ σημαίνα αντί σημαία σε ανάγνωση και γραφή
- διστακτικότητα και συλλαβισμός στην ανάγνωση
- άσχημη εικόνα γραφής με ανομοιόμορφα γράμματα
- πολλά ορθογραφικά λάθη και χρησιμοποίηση ακόμη και καθρεφτικής γραφής (η λέξη ανεστραμμένη όπως θα τη διαβάζαμε σε ένα καθρέφτη)
- περιορισμένη γραπτή έκφραση και πολλά συντακτικά λάθη

Είναι πιθανόν επίσης να παρουσιάζονται ελλείψεις και στην κατανόηση κειμένου όπως:
-αδυναμία ανάκλησης των γεγονότων
-δυσκολία στην ακολουθία ιδεών
-προβλήματα στη διατύπωση υποθέσεων και συμπερασμάτων

Τα παιδιά με δυσλεξία παρουσιάζουν χαμηλή σχολική επίδοση η οποία είναι αντιστρόφως ανάλογη προς τις νοητικές τους ικανότητες. Αρκετά από αυτά παρουσιάζουν κινητική αδεξιότητα και αργοπορημένη ανάπτυξη της ομιλίας. Ενώ ένα μικρό ποσοστό των παιδιών αυτών παρουσιάζουν ταυτόχρονα με τη δυσλεξία και διάσπαση προσοχής, έλλειψη κινητικού συντονισμού και υπερκινητικότητα.

Άλλες ειδικές μαθησιακές δυσκολίες όπως η δυσορθογραφία (δυσκολίες στην ορθογραφία) και δυσαριθμησία (δυσκολίες στην αριθμητική) μπορούν να εμφανιστούν ταυτόχρονα με αναγνωστικές δυσκολίες στο ίδιο άτομο. Όλες αυτές οι μαθησιακές δυσκολίες μπορεί να συνοδευτούν από έντονη αντικοινωνική συμπεριφορά και συναισθηματικές διαταραχές για αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή και ψυχραιμία εκ μέρους των γονέων για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων.

Πηγή: ygeianews.gr

Η συναισθηματική νοημοσύνη και πώς να την ενισχύσεις

Τί είναι η Συναισθηματική Νοημοσύνη (EQ);

Ο όρος ακούγεται συχνά γύρω μας και πολλοί πιστεύουν ότι είναι ακόμα πιο σημαντική από τον δείκτη νοημοσύνης (IQ) όσον αφορά στο πόσο επιτυχημένος μπορεί να γίνει κανείς στην επαγγελματική και προσωπική του ζωή. Προκειμένου να μπορέσουμε να καταλάβουμε τι ακριβώς εννοούμε όταν λέμε Συναισθηματική Νοημοσύνη, θα περιγράψουμε σύντομα τις πέντε βασικές κατηγορίες που την περιγράφουν:

1.   Η πρώτη από αυτές είναι η αυτεπίγνωση. Η αυτεπίγνωση μπορεί να πάρει τρεις εκδοχές: Α) Την συναισθηματική επίγνωση. Η ικανότητα ενός ατόμου να αναγνωρίζει τα συναισθήματα του καθώς τα βιώνει, είναι ένα από τα κλειδιά της συναισθηματικής νοημοσύνης γιατί το πρώτο βήμα για να ρυθμίσουμε τα συναισθήματα μας είναι φυσικά να τα αναγνωρίσουμε. Β) Την αντικειμενική αυτο-αξιολόγηση. Το να γνωρίζουμε τα δυνατά μας σημεία και τις αδυναμίες μας και να είμαστε ανοιχτοί σε εποικοδομητική κριτική είναι ένα από τα κλειδιά της προσωπικής μας βελτίωσης. Γ) Την αυτοπεποίθηση, δηλαδή τη σιγουριά για την αξία μας και τις δυνατότητες μας.

2.   Η αυτορρύθμιση. Ο τρόπος με τον οποίο ελέγχουμε και ρυθμίζουμε συναισθήματα όπως το άγχος, ο φόβος, ή ο θυμός έτσι ώστε να μην παρεμβαίνουν στην επιτέλεση των πραγμάτων που έχουμε να κάνουμε. Περιλαμβάνει : α) τον αυτοέλεγχο, το πώς δηλαδή διαχειριζόμαστε διάφορες παρορμήσεις, β) την αξιοπιστία, την ικανότητα μας δηλαδή να διατηρούμε αρχές τιμιότητας και ακεραιότητας, γ) την ευσυνειδησία ή αλλιώς την ανάληψη ευθύνης για την επίδοση μας, δ) την προσαρμοστικότητα, δηλαδή το πόσο ευέλικτα διαχειριζόμαστε την αλλαγή και ε) την καινοτομία (το πόσο ανοιχτοί είμαστε σε νέες ιδέες).

3.   Η κινητοποίηση/κίνητρο, η ικανότητα δηλαδή κάποιου να παραμένει αισιόδοξος και να συνεχίζει την προσπάθεια παρά τα όποια εμπόδια ή δυσκολίες. Αναλυτικά, η κινητοποίηση απαρτίζεται από: α) το κίνητρο της επίτευξης, μίας δηλαδή εσωτερικής ώθησης που μας οδηγεί να βελτιωνόμαστε διαρκώς, β) τη δέσμευσή μας στους στόχους μίας ομάδας ή οργανισμού, γ) την πρωτοβουλία να αναλαμβάνουμε δράση και να αδράττουμε ευκαιρίες δ) την αισιοδοξία, δηλαδή την επιμονή μας να επιδιώκουμε τους στόχους μας παρά τις δυσκολίες.

4.   Η ενσυναίσθηση, ή με άλλα λόγια η ικανότητα μας να αναγνωρίζουμε τα συναισθήματα των άλλων. Οι άνθρωποι που διαθέτουν αυτή την ιδιότητα α) είναι προσανατολισμένοι στην παροχή υπηρεσιών, προσδοκούν και αναγνωρίζουν τις ανάγκες των άλλων, β) βοηθούν στην εξέλιξη των άλλων ενισχύοντας τις ικανότητες τους, γ) αξιοποιούν την διαφορετικότητα των άλλων, δ) αναγνωρίζουν τις αρχές και τη δυναμική της ομάδας τους, δ) έχουν κατανόηση στις ανάγκες και τις επιθυμίες των άλλων

5.   Οι κοινωνικές δεξιότητες, είναι εκείνες που μας βοηθούν να συνάπτουμε και να διατηρούμε θετικές σχέσεις. Κοινωνικές δεξιότητες είναι α) η ικανότητα για επιρροή, β) η αποτελεσματική επικοινωνία, γ) η ηγεσία που εμπνέει και καθοδηγεί, δ) η σωστή διαχείριση κρίσεων, δ) η ικανότητα να τρέφουμε σχέσεις, ε) η συνεργατικότητα και τέλος η ομαδικότητα.

Όπως είδαμε λοιπόν, η συναισθηματική νοημοσύνη είναι μια ευρεία έννοια η οποία εμπεριέχει ένα σημαντικό αριθμό στοιχείων που την απαρτίζουν. Το να ενισχύσουμε τη συναισθηματική μας νοημοσύνη σημαίνει να δυναμώσουμε όλες αυτές τις δεξιότητες που αναφέρθηκαν για το καλό της προσωπικής ή επαγγελματικής μας ζωής. Για να ενισχύσεις τη συναισθηματική σου νοημοσύνη,

1.   Καλλιέργησε την επίγνωση των συναισθημάτων σου. Ρώτα τον εαυτό σου κατά τη διάρκεια της μέρας «Τι νιώθω τώρα;». Εάν επαναλαμβάνεις αυτή την ερώτηση για ένα χρονικό διάστημα (π.χ μια εμβομάδα) θα διαπιστώσεις ότι θα είσαι θέση να αναγνωρίζεις τα συναισθήματα σου ευκολότερα.

2.   Απέφυγε να κρίνεις ή να διακόπτεις τα συναισθήματα σου πριν έχεις καν την ευκαιρία να τα μελετήσεις. Συνήθως, τα συναισθήματα ακολουθούν την πορεία της καμπύλης, από ανεπαίσθητα, γίνονται έντονα και μετά ξανά υποχωρούν. Δεν υπάρχει λόγος να τα διακόπτεις. Αντίθετα, προσπάθησε να συνδεθείς μαζί τους, να τα αποδεχτείς και να νιώσεις άνετα με αυτά.

3.   Μάθε να ελέγχεις το στρες σου. Όταν είμαστε πλημμυρισμένοι με στρες, δεν μπορούμε να σκεφτούμε αντικειμενικά και ίσως πάρουμε λάθος αποφάσεις. Για να διαχειριστείς το στρες αντικειμενικά, αρχικά αναγνώρισε πότε είσαι αγχωμένος/η καθώς και τους τρόπους με τους οποίους αντιδράς/συμπεριφέρεσαι σε αυτήν την περίπτωση. Ύστερα προσπάθησε να σκεφτείς τι θα μπορούσε να σε βοηθήσει, τι θα είχε χαλαρωτική επίδραση για σένα.

4.   Άκου το σώμα σου. Η φυσική σου κατάσταση μπορεί να σου δώσει πληροφορίες για τον τρόπο που νιώθεις. Αυτή η ανακατωσούρα στο στομάχι μπορεί να είναι σημάδι ότι έχεις αγχωθεί ή οι σφιγμένοι μύες σου, ένδειξη ότι έχεις θυμώσει.

5.   Δοκίμασε να δεις τις δυσκολίες σου με χιούμορ. Όπως είδαμε, η αισιοδοξία και το πόσο καλά ανταποκρινόμαστε στις δυσκολίες είναι δείκτης συναισθηματικής νοημοσύνης. Το χιούμορ μπορεί να σε βοηθήσει να νιώσεις πιο χαλαρός κι όταν χαλαρώνουμε , η ικανότητα μας για δημιουργική σκέψη και λύσεις αυξάνεται.

6.   Λύσε τις διαμάχες σου με θετικό τρόπο. Οι διαφωνίες είναι αναπόφευκτες στις σχέσεις. Το να ξέρεις όμως πώς να διαχειριστείς τις διαφωνίες αυτές πριν πάρουν αρνητικές διαστάσεις, είναι μια δεξιότητα που μπορείς να καλλιεργήσεις. Όταν έχεις μια διαφωνία, προσπάθησε να μείνεις επικεντρωμένος στο παρόν. Με το να θυμάσαι τις παλιές πληγές, απομακρύνεσαι από την επίλυση του προβλήματος. Αντίθετα, δοκίμασε να συγχωρέσεις και να «διαλέγεις τους καυγάδες σου». Σκέψου, με άλλα λόγια, για ποιό πράγμα αξίζει να μαλώσεις και για ποιό όχι.

7.   Το να κοιτάς μέσα σου, είναι το πρώτο βήμα για να αναγνωρίσεις και να ρυθμίσεις τα συναισθήματα σου. Έρχεται όμως και η στιγμή να σταματήσεις να κοιτάς μέσα σου και να προσανατολιστείς στον εξωτερικό κόσμο. Η ισορροπία ανάμεσα στο μέσα και το έξω καθώς και η ικανότητα να απολαμβάνουμε τις στιγμές και να είμαστε παρόντες στον εξωτερικό κόσμο είναι κι αυτά κομμάτια της συναισθηματικής νοημοσύνης.

Μαρία Μεραμβελιωτάκη-Simon MSc

Συμβουλευτική ψυχολόγος, NLP Practitioner 

πηγή: www.happymind.gr

Μεγαλώνοντας "πρίγκιπες" και "πριγκίπισσες"

Μεγαλώνοντας "πρίγκιπες" και "πριγκίπισσες"

Δημοσίευση: 02/06/2016

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ESOS

του Μαρκάδα Σωτήρη (Δάσκαλος – Σχολικός Σύμβουλος)

Αυξάνονται!

Εμείς οι εκπαιδευτικοί συναντάμε όλο και περισσότερους.

Γονείς που μεγαλώνουν τα παιδιά τους χωρίς να θέτουν όρια, κανόνες και περιορισμούς στις κοινωνικές συναλλαγές τους.

Χωρίς ‘’κόκκινες γραμμές’’ στη συμπεριφορά τους και αυτοσυγκράτηση στα ‘’θέλω’’ τους.

Γονείς που ανατρέφουν ‘’πρίγκιπες’’ και ‘’πριγκίπισσες’’ με απούσα την αίσθηση της ‘’ματαίωσης’’, ουσιώδη για την ανάπτυξή τους

Στους αξιακούς τους κώδικες οι πράξεις δεν ζευγαρώνουν με συνέπειες.

Γονείς που δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα.

Τους περιγράφεις γεγονότα της σχολικής ζωής στα οποία αρνητικός πρωταγωνιστής ήταν το παιδί τους και δυσπιστούν, αμφισβητούν, γίνονται επιθετικοί.

«Το παιδί μου δεν μου λέει ψέματα».

Τι κι αν 8-9 συμμαθητές-τριες του λένε κάτι διαφορετικό;

«Μα καλά! Παιδί είναι!».

Και έτσι ξεπερνούν βρισιές, καταστροφές αντικειμένων, συνεπή και συνεχή ενόχληση άλλων παιδιών.

«Γιατί μόνο τον γιο μου;».

Αντιπαρέρχονται εύκολα τη συμπεριφορά του δικού τους παιδιού, ακόμα και όταν είναι επιθετική ή εκφοβιστική, επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον τους στη συμπεριφορά άλλων παιδιών.

Κάνει ένας εκπαιδευτικός παρατήρηση στο παιδί τους και σχεδόν αντανακλαστικά καταφέρονται εναντίον του.

Ζητάει την εφαρμογή των κανόνων της τάξης και κατηγορείται πως στοχοποιεί το παιδί τους.

Οι ελάχιστοι γονείς που κάνανε στάση ζωής τους στίχους το Σαββόπουλου «αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει, καλύτερα να μη μας πει κανένα», φαίνεται να αυξάνονται (οι κοινωνικές συνθήκες συνεισφέρουν…).

Έχουν απαιτήσεις από το σχολείο, και πολύ καλά κάνουν, ξεχνώντας πως ο πρώτος και σημαντικότερος δάσκαλος ενός παιδιού είναι ο γονιός του.

Συζητούν για δικαιώματα κλείνοντας αυτιά και μάτια στις υποχρεώσεις.

Ζητούν υπευθυνότητα από τους άλλους, αλλά δεν τη διδάσκουν στα παιδιά τους.

Όσοι-ες έχουν επαγγελματική σχέση με την εκπαίδευση, όσοι-ες μετέχουν στη διαπαιδαγώγηση παιδιών, ξέρουν πως οι δυσλειτουργικές συμπεριφορές στο σχολικό πλαίσιο δεν μειώνονται με μαγικά ραβδάκια.

Γνωρίζουν πως χωρίς τη συνεργασία της οικογένειας λίγα μπορούν να επιτευχθούν.

Έχοντας τους γονείς ‘’απόντες’’, κάθε παρέμβαση έχει ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας.

Η πολιτεία πρέπει να προχωρήσει στην ενίσχυση του σχολικού πλαισίου με δυνατότητες ανάσχεσης επιβαρυντικών στάσεων.

Η θεσμική κατοχύρωση αρμοδιοτήτων παρέμβασης απέναντι σε φαινόμενα δυσλειτουργικής συμπεριφοράς, θα ήταν χρήσιμη.

Ταυτόχρονα, εμείς οι εκπαιδευτικοί, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως μέσα στον επαγγελματικό μας ρόλο περιλαμβάνεται και η ‘’συμβουλευτική’’ σε γονείς με ελλειμματική διαχείριση ζητημάτων που επηρεάζουν τη σχολική ζωή. Με σταθερότητα, ευγένεια, τεκμηρίωση και πλήρη παιδαγωγική αιτιολόγηση.

Σχόλιο: Φυσικά και το άρθρο δεν αναφέρεται στον θόρυβο των τελευταίων ημερών σχετικά με την άποψη του υπουργού παιδείας... αλλά σε ένα φαινόμενο που δημιουργεί ολοένα και μεγαλύτερο πρόβλημα στο σχολικό περιβάλλον: στην μετατροπή των παιδιών από το οικογενειακό τους περιβάλλον σε πλάσματα ασύδοτα και ανεύθυνα...

Πηγή: esos.gr